نوزادان با دانش «فیزیک شهودی» به دنیا می آیند!

اگر چه نوزادان ممکن است در چشم ما موجودات ناتوانی به نظر آیند که تنها می توانند پلک بزنند، بخورند، بگریند و بخوابند، اما یک پژوهشگر دانشگاه میسوری در ایالات متحده آمریکا می گوید: پژوهشها نشان می دهد مغز نوزادان مجهز به دانش «فیزیک شهودی» است.

به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، «کریستی ونمارل»، استادیار بخش علوم روانشناسی دانشکده هنرها و علوم اظهار کرد: ما در آزمایشگاه رشد شناختی دانشگاه میسوری آگاهی نوزاد از دنیای پیرامون را با اندازه گیری نگاه خیره کودک به سناریوهای متفاوتی که در برابرش قرار داده می شد، تعیین کردیم. ما بر این باور هستیم که نوزادان با انتظاراتی درباره اشیای دنیای پیرامون خود به دنیا می آیند، اگرچه این دانش، مهارتی نیست که به آنها آموزش داده شده باشد. با رشد نوزاد، این دانسته ها پالایش شده و در نهایت به توانایی هایی تبدیل می شود که ما به عنوان افراد بزرگسال از آن ها بهره می گیریم.

«ونمارل» و «سوزان هسپوس» از دانشگاه نورثوسترن، در مروری از مطالب علمی ۳۰ سال گذشته دریافتند: مستندات مرتبط با فیزیک شهودی/ذاتی در نوزادان از دو ماهگی، یعنی کوچکترین سنی که آزمون می تواند انجام بگیرد، قابل مشاهده است. نوزادان در این سن نشان می دهند که می فهمند اجسام بدون تکیه گاه سقوط خواهند کرد و اجسام پنهان شده از دید از میان نمی روند. آزمون های علمی همچنین نشان داده است که نوزادان در پنج ماهگی انتظار دارند که مواد غیرمنسجم مانند شن یا آب، جامد نباشند.

«ونمارل» پیشتر در مقاله ای دریافت که کودکان ده ماهه زمانی که با دو مقدار متفاوت از مواد غذایی روبه رو می شوند، همواره مقدار بیشتر را انتخاب می کنند.

«ونمارل» اظهار کرد: ما باور داریم که نوزادان با این توانایی به دنیا می آیند که بتوانند انتظاراتی را از جهان داشته باشند و آنها در اساس از این انتظارات برای پیش بینی آینده بهره می گیرند. فیزیک شهودی شامل مهارت هایی است که بزرگسالان تمام مدت از آن ها استفاده می کنند. برای مثال، زمانی که لیوان شیری از روی میز می افتد، افراد ممکن است تلاش کنند آن را بگیرند، اما غیر محتمل است کسی بخواهد شیری که در حال ریخته شدن از لیوان واژگون شده است را بگیرد. فرد ضرورتی ندارد که آگاهانه درباره آنچه که باید انجام دهد، فکر کند؛ چرا که مغز آن اطلاعات را پردازش می کند و فرد فقط واکنش نشان می دهد. بخش بزرگی از تعاملات روزانه افراد بزرگسال با جهان پیرامون به صورت خودکار انجام می شود و ما معتقدیم نوزادان دارای این قابلیت هستند که انتظاراتی را شکل دهند تا بتوانند رفتار اشیاء و موادی را که با آنها در تعامل هستند، پیش بینی کنند.