تداخل مهارکننده‌های پمپ پروتون با اثر ضد پلاکتی آسپیرین

 در این مطالعه گذشته‌نگر پژوهشگران دانمارکی اثر درمان با PPIها را بر حوادث نامطلوب قلبی- عروقی در نزدیک به 20 هزار بیمار درمان‌شده با آسپیرین که 30 روز پس از اولین انفارکتوس میوکارد خود هنوز زنده بودند، بررسی کردند. نکته مهم این که بیماران تحت درمان با کلوپیدوگرل از این مطالعه کنار گذاشته شدند.

طی یک سال دوره پیگیری، 3400 بیمار (17) دچار عود انفارکتوس میوکارد، سکته مغزی یا مرگ مرتبط با مشکلات قلبی- عروقی شدند. در یک الگوی جورشده بر اساس نمرات گرایش (که برای جبران عوامل مخدوش‌کننده و تفاوت‌های موجود در ابتدای مطالعه طراحی شده بود)، خطر بروز پیامد اصلی ترکیبیِ مرگ مرتبط با مشکلات قلبی- عروقی، انفارکتوس میوکارد و سکته مغزی در مصرف‌کنندگان PPI نسبت به سایر افراد بیشتر بود (نسبت زیان 6/1). در مورد پیامدهای ثانویه مطالعه شامل مرگ به تمامی علل (نسبت زیان 4/2)، مرگ مرتبط با مشکلات قلبی- عروقی (2/2) و انفارکتوس میوکارد (3/1)- ولی نه در مورد سکته مغزی- هم نتایج مشابهی به دست آمد. تفاوتی از نظر خطر بین مصرف‌کنندگان لانزوپرازول، امپرازول یا ازومپرازول وجود نداشت. مصرف H2 بلوکرها با افزایش خطر قلبی- عروقی همراه نبود .

رهنمود: در این مطالعه مصرف PPIها با افزایش خطر وقایع نامطلوب قلبی- عروقی در بیماران تحت درمان با آسپیرین پس از اولین انفارکتوس میوکارد، همراه بود. اگرچه این نتایج منعکس‌کننده نگرانی‌های اخیر در مورد تداخل بین PPIها و کلوپیدوگرل است، نهایتا یک کارآزمایی تصادفی‌شده بزرگ (که در آن 70 شرکت‌کنندگان مبتلا به سندرم‌های کرونری حاد بودند) نشان داد که PPIها خطر وقایع نامطلوب قلبی- عروقی را در بیماران تحت درمان با کلوپیدوگرل افزایش نمی‌دهند . نتایج مطالعه اخیر را می‌توان در سایه باقی ماندن عوامل مخدوش‌کننده تفسیر کرد (مثلا شاید بیماران عموما بدحال‌تر با احتمال بیشتری نسبت به بیماران خوشحال‌تر تحت درمان PPI قرار گرفته باشند)؛ از این رو، به پژوهش‌های بیشتری برای اثبات وجود یک تداخل مهم از نظر بالینی بین PPIها و آسپیرین، نیاز خواهد بود.